เล่ห์รักประธานเจ้าเสน่ห์ / หนี้รักประธานเจ้าเล่ห์ - ตอนที่ 432 ตั้งแต่นี้เป็นต้นไปก็เป็นไปไม่ได้อีกแล้ว
- Home
- All Mangas
- เล่ห์รักประธานเจ้าเสน่ห์ / หนี้รักประธานเจ้าเล่ห์
- ตอนที่ 432 ตั้งแต่นี้เป็นต้นไปก็เป็นไปไม่ได้อีกแล้ว
ตอนที่ 432 ตั้งแต่นี้เป็นต้นไปก็เป็นไปไม่ได้อีกแล้ว
“คาร่า เป็นอะไร?” วรินทรที่นอนหลับอยู่สนิทอยู่ข้างคาร่าตื่นขึ้นเพราะเสียงกรี๊ดคาร่า นั่งขึ้นมา นวดตาที่ยังเปิดไม่เต็มตาแล้วถามขึ้น “ฝันร้ายหรอ?”
คาร่าเช็ดเหงื่อบนหน้าผาก แล้วเพิ่งรู้ตัวว่าที่แท้ก็คือความฝัน
เธอฝันซับซ้อนมาก เธอเคยฝันที่ตวัสจากไปตอนมัธยมปลาย ฝันว่าครั้งหนึ่งเคยทำอะไรโง่ๆกับนรชัย เคยฝันว่าบริษัทเอวิชั่นเกิดวิกฤต จากนั้นก็เข้าร่วมกับตระกูลยังเจริญ ถึงผ่านวิกฤตไปได้
เธอยังฝันอีกว่า เลือดบนร่างกายของทัตดาอยู่บนหน้ารถเธอ
คาร่าถูแก้ม. จากนั้นก็หยิบโทรศัพท์มือถือมาจากโต๊ะ เปิดแสงหน้าจอแล้วมองวันที่ ที่แท้ก็เป็นฝันจริงๆ ทำไมจู่ๆเธอก็ฝันถึงเรื่องพวกนี้ล่ะ
อาจจะเพราะช่วงนี้เรื่องกวนใจมากเกินไป
“ฉันไม่เป็นไร แกนอนเถอะ” คาร่ายิ้มให้วรินททร จากนั้นก็ให้เธอนอนลงไป ตัวเองก็นอนตามลงไป
คาร่านึกขึ้นได้ว่า ที่วันนี้เธอมาอยู่ที่บ้านวรินทรก็เพราะนรชัย
ไม่ใชช่เพราะนรชัยทำร้ายเธออีก แต่เป็นเพราะว่านรชัยอยู่ที่บ้านเธอ เธอก็เลยออกมาพักกับวรินทรอย่างไม่ต้องสงสัย
คิดๆไปคาร่าก็รู้สึกปวดหัว นรชัยในฝันเมินเฉยเธอโดยที่ไม่มีความรู้สึกใดๆ รักแต่ทัตดาหมดใจ
แต่นรชัยในความเป็นจริง กลับเหมือนคนละคน จู่ๆก็สุภาพกับเธอขึ้นมา ชอบมาที่บ้านเธอในช่วงนี้ ทำให้คุณพ่อคุณแม่เธอสงสัยว่าเธอกับนรชัยมีความสัมพันธ์อะไรกัน
อย่างไม่มีทางเลือก เธอทำได้เพียงส่งสายตาโหดๆไปให้ทาวัต มาพักกับวรินทร
คาร่าแม้กระทั่งรู้สึกว่า การกลับมาของดวงดาวในมหาสมุทรลึกนั้นคือข้อผิดพลาด เธอยอมให้นรชัยเข้าใจผิดดีกว่า
ตั้งแต่แรกที่รู้ว่าคนที่แอบคอยช่วยเหลือเธอเงียบๆและยังบังมีดให้เธอคือตวัส ไม่ใช่นรชัย คาร่าก็เข้าใจทันที
ที่จริงแล้วเธอกับนรชัยก็เหมือนกัน ยอมผิดคน รักผิดคน
แต่ความต่างที่มากที่สุดของเธอกับนรชัยก็คือ เธอชอบตวัสไปแล้วก่อนจะรู้ความจริง แต่นรชัยตอนรู้ความจริงถึงจะตาสว่าง
นรชัยชอบเธอ ไม่ใช่เพราะความยินยอม แต่เป็นความรู้สึกผิด
แต่เธอว่าจะเคยชอบนรชัยมากเท่าไหร่ ตั้งแต่นี้เป็นต้นไปก็เป็นไปไม่ได้อีกแล้ว
คิดไปคิดมา คาร่าก็ปิดตาหลับปุ๋ย
——
เพื่อหนีนรชัย อาจจะพูดได้ว่าคาร่าใช้สมองครุ่นคิดอย่างหนัก ตอนที่ไม่สามารถหลบอยู่ที่บ้านวรินทรได้ ก็จะไปกกตัวอยู่ที่บ้านตวัส ตราบใดที่ไม่เจอกับนรชัยก็พอแล้ว
“อยากไปหลบที่ต่างประเทศจัง” คาร่าสั่นศีรษะอย่างอดไม่ได้ ยัดแอปเปิ้ลเข้าไปในปากแล้วดูรายการวาไรตี้ในโทรศัพท์ สั่นศีรษะต่อ
เธอพลาดตรงไหนตั้งแต่แรก คนที่ดีกับเธออย่างตวัสดันไม่ชอบ ดันไปชอบคนที่เย็นชาแทบบ้าอย่างนรชัย?
คาร่าสั่นศีรษะไปมา จากนั้นก็โดนคนข้างๆสัมผัสแก้ม โทนเสียงอิจฉาลึกๆ “เป็นอะไร? ยังคิดถึงรักแรกอยู่หรอ? เสียดาย?”
คาร่ารีบยิ้มตาม หยิบองุ่นมาหนึ่งลูกยัดเข้าปากตวัส “กินซะ จะพูดเพ้อเจ้อยังไง ถ้าฉันยังชอบเขา ฉันจะขยันหนีเขาไหม?”
“ใครจะไปรู้ว่าคุณยังคิดกับเขายังไง อาจจะรู้สึกผิดเลยไม่กล้าเผชิญหน้า?” ตวัสพูดอย่างไม่พอใจ ขโมยจานผลไม้ในมือเธอมาแล้วโอดครวญ
ให้ตายเถอะ ดูทำหน้าเข้า?
คาร่ากระตุกมุมปาก หยิบองุ่นในจานผลไม้มาหลายชิ้นยัดเข้าปากตวัส “ไร้สาระจริงๆ พูดมั่วๆอีกระวังจะสำลัก”
ในปากตวัสถูกยัดจนเต็มปาก อยากจะพูดต่อต้านสักประโยคก็ยังไม่ได้ ทำได้เพียงบังคับให้เคี้ยวแล้วกลืนลงไป จากนั้นก็พูด “เพียงแต่คุณหลบแบบนี้มันไม่ใช่วิธีแก้ปัญหา จะไม่กลับบ้านไปตลอดหรอกใช่ปะ? และถ้ายิ่งหนีแบบนี้ ปัญหามันก็ไม่ถูกแก้ คุณคิดว่าไง?”
คาร่าหยุดทำท่าขโมยผลไม้ ราวกับพลันถูกปลุกให้ตื่น เห็นตวัสพยักหน้าอย่างกระตือรือร้น “แล้วถ้าสุดท้ายมันแก้ไขไม่ได้ล่ะ?”
ตวัสจ้องมองเธอ จากนั้นก็ประคองไหล่เธอแล้วพูด “อีกไม่นานคุณก็เป็นเจ้าสาวผมแล้ว ยังจะกังวลว่าจะถูกเขามาวอแวอีก?”
แก้มสองข้างของคาร่าแดงขึ้นมา ยื่นมือไปผลักเขา “ฉันแค่อยากถอนหายใจ ทุกสิ่งบนโลกมันเปลี่ยนแปลงอยู่ตลอด”
คาร่าในอดีต ไม่เคยคิดมาตลอดว่าจะมีวันหนึ่งที่นรชัยจะมาไล่ตามเธอ แลเธอก็ยังปฏิเสธเขาอีก
กำลังถอนหายใจอยู่ จู่ๆโทรศัพท์มือถือก็ดังขึ้น คาร่างมองโทรศัพท์มือถือข้างกาย หน้าจอแสดงว่าเป็นสายของนรชัย
คาร่ายื่นโทรศัพท์มือถือให้ตวัสดู เพื่อสอบถามความคิดเห็นของเขา
ตวัสยื่นมือไปหยิบโทรศัพท์ของเธอ แล้วกดรับโทรศัพท์อย่างไม่ลังเล “ฮัลโหล?”
อีกฝ่ายที่คิดไม่ถึงว่าคนรับโทรศัพท์จะเป็นตวัส ก็เงียบไปครู่หนึ่งแล้วถามว่า “คาร่าล่ะ?”
“คุณมีเรื่องอะไรหรือเปล่า? คาร่าเพิ่งไปอาบน้ำครับ” ตวัสพูดอย่างน่าไม่อายในขณะที่สายตาคาร่าตกใจและอาย พูดแบบนี้ออกไปอาจจะทำให้คนอื่นคิดไปไกล
“……พวกคุณทำอะไรกัน?” เสียงนรชัยเย็นชา สัมผัสได้ถึงความโกรธ
“คุณว่าไงล่ะ? ต้องทำเรื่องที่พวกเราควรทำแน่ๆ”
คาร่าอยากจะขุดหลุมฝังตัวเอง คำพูดตรงไปตรงมาขนาดนี้ นายตวัสทำไมพูดได้อย่างน่าไม่อาย?!
เธออยากจะไปปิดปากตวัสจัง……
นรชัยเงียบไปสักพักใหญ่ แล้วพูดขึ้น “เป็นไปไม่ได้ เพิ่งเลยเที่ยงวันไปเอง หรือว่าพวกคุณอยากกันมาก? ”
“เฮ้อ ไม่มีทางเลือกนี่หน่า ยังไงแล้วคาร่าของผมก็อยาก และมีแค่ผมเท่านั้นที่ทำให้เธอพอใจได้ คุณว่าไหมล่ะ?” น้ำเสียงตวัสเย็นชา คำที่พูดออกไปยั่วโมโหคนจนกระอักเลือด
คาร่าก็เป็นหนึ่งในคนที่เหมือนกระอักเลือด
เธอแย่งโทรศัพท์มือถือมาแล้วรีบวางสายทันที ตบลงที่โต๊ะดังป๊าบ มองตวัสด้วยใบหน้าแดงก่ำ “เมื่อกี้ทำไมนายพูดแบบนั้น?”
ตวัสกะพริบตาอย่างไม่รู้สึกรู้สา “ผมพูดอะไรหรอ?”
“นาย นายบอกว่าฉันอยาก และมีแค่นายที่ทำให้ฉันพอใจ มันหมายความว่ายังไงกันแน่?!” หลังจากเขินเสร็จ คาร่าก็คว้าที่คอเสื้อตวัสขึ้นมาอย่างแรงทันทีแล้วถาม
ไม่น่าเชื่อว่าจะพูดแบบนี้ต่อหน้าคนอื่น เขาไร้ยางอายไม่รู้จักอายบ้างเลยหรือไง!
ตวัสยิ่งไม่รู้สึกรู้สาใดๆ “ผมแค่อยากแสดงให้รู้ว่าคุณอยากทานอะไรอร่อยๆหรือว่าอยากทำอะไร ก็มีแต่ผมที่ทำให้คุณได้เท่านั้น ประโยคนี้มันไม่ถูกตรงไหนหรอครับ?”
“……”
จะถูกก็ว่าถูก แต่ประเด็นคือทำไมต้องพูดอะไรที่ทำให้คนคิดไปไกลด้วย……
ตวัสกุมมือเล็กนิ่มของคาร่าแล้วหัวเราะเบาๆ สายตาร้ายกาจเล็กน้อย “ในหัวคุณคิดอะไรอยู่? หรือว่า หวังว่าจะอะไรกับผม……”
“ใครจะอยากทำกับนาย?” คาร่าโดนเขายั่วโมโหจนแทบกระอักเลือด ยื่นมือออกแรงไปผลักเขาจากนั้นก็ยืนขึ้นมา
ตวัสคว้าที่แขนเธอ ทั้งร่างเธอถูกดึงมาที่อ้อมอกเขา ใบหน้าด้านข้างกระแทกเจ็บนิดหน่อย อดไม่ได้ที่จะทำหน้าตาบูดบึ้ง
“ในเมื่อคุณคิดแบบนี้ พวกเราก็มาฝึกฝนกันหน่อยเป็นไง?” ตวัสเป่าลมข้างใบหูคาร่าเบาๆ แล้วพูดอย่างปลุกปลั่น “คุณว่าไง?”
ทั้งร่างคาร่ารู้สึกมึนงง ถูกเขาเป่าข้างหูก็รับไม่ไหว เกิดความรู้สึกทนไม่ไหวขึ้นมา