รักลิมิเต็ดของคุณชายเลอค่า - บทที่479 พี่ชายที่แสนดี พี่จะต้องชอบคิมหันต์แน่นอนค่ะ
เมื่อธาวินได้ยินอย่างนั้น คิ้วของเขาก็ขมวดแน่น ราวกับได้ยินเรื่องที่เหลือเชื่อ
แต่ธิชายังคงมองเขาราวกับว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น
ธาวินพยายามกล้ำกลืนไฟแห่งความชั่วร้าย
มือใหญ่ของเขาขยี้ผมของธิชาจนยุ่งเหยิง
“ธิชา เธอล้อเล่นกับฉันงั้นเหรอ? คิมหันต์จะเป็นแฟนของคุณได้ยังไง ทั้งๆที่เธอไม่ชอบเขา ถึงจะชอบ ก็ไม่ใช่ความรู้สึกแบบผู้ชายกับผู้หญิง……เธออย่าทำให้ฉันโกรธเลยหน่า เจ้าเด็กโง่”
เมื่อครู่เป็นการทดสอบที่ไม่เลวนัก ธาวินไม่ได้ถึงขั้นจะรู้สึกโกรธขนาดนั้น
แต่ภายในใจของเขากลับรู้สึกร้อนรนเล็กน้อย
ทั้งๆที่ธิชาเหมือนจะเติบโตขั้นเพียงชั่วข้ามคืน แต่ปัญหาก็คือ……ทำไมถึงสื่อสารได้ไม่ค่อยดี
เขารู้สึกปวดหัวมาก แต่ก็ไม่อาจดุหรือกล่าวตำหนิธิชาได้แม้แต่คำเดียว เพียงหวังว่ามันจะสามารถแก้ไขได้อย่างเหมาะสมโดยการให้เหตุผลกับเธอ
แต่ปฏิกิริยาของเธอกลับเรียบเฉยมาก เห็นได้ชัดว่าในน้ำเสียงปราศจากอารมณ์ความรู้สึก“ฉันไม่ได้ประชดพี่นะ ฉันชอบคิมหันต์ คิมหันต์ก็ชอบฉัน ในโรงเรียน……ฉันสำรวจมาแล้ว ผู้หญิงที่อายุรุ่นราวคราวเดียวกับฉัน มีแฟนกันแทบทุกคนเลย และคิมหันต์ก็เอาใจใส่ฉันด้วย เป็นแฟนที่ไม่เลวเลย ฉันไม่สามารถหาใครได้ในเร็ววันนี้ ดังนั้นคิมหันต์จึงเป็นคนที่เหมาะจะเป็นแฟนกับฉันมากที่สุด”
ธาวินหรี่ตาลง ในที่สุดเขาก็ทนไม่ไหวอีกต่อไป
เขายื่นมือไปบีบแก้มของเธอ แล้วกล่าวด้วยความเดือดดาลว่า “เธอ……เธอจริงจังเหรอ?เธอเปลี่ยนแปลงเร็วเกินไปรึเปล่า เมื่อกี้เธอ……ก่อนที่พระอาทิตย์จะตกดินเธอยังบอกชอบฉันอยู่เลย ธิชา เธอน่าจะเข้าใจเรื่องที่ฉันทำเมื่อกี้นะ……ว่ามันหมายความว่ายังไง ความสัมพันธ์แบบนี้มันเป็นความชอบระหว่างชายหญิง พี่ชอบเธอ และเธอก็ชอบพี่ เธอจะคบกับผู้ชายคนอื่นไม่ได้อีก”
ธิชากลอกตาไปมา ราวกับกำลังครุ่นคิด
หลังจากผ่านไปชั่วครู่ เธอก็มองไปที่ธาวิน แล้วกล่าวอย่างลึกซึ้งว่า “เราเคยนอนด้วยกันมาแล้ว และฉันก็รู้ว่านี่เป็นวิธีการปฏิสัมพันธ์ที่ลึกซึ้งที่สุดระหว่างชายหญิง……แต่ว่า ถ้าเป็นอย่างที่พี่พูด ว่ามันเป็นการเคลื่อนไหวโดยสัญชาตญาณดั้งเดิม เป็นแค่การทำให้ต่างฝ่ายต่างพึงพอใจกัน มันไม่ได้เป็นความสัมพันธ์แบบผูกมัด นี่มันเกี่ยวอะไรกับที่ฉันชอบคิมหันต์ด้วยล่ะ?”
ธาวินจุกกับคำพูดของเธอจนพูดไม่ออก
ไฟโทสะภายในใจลุกฮือ เขาทั้งร้อนรนและโกรธ แต่กลับไม่รู้ว่าจะตอกกลับเธออย่างไร
เขาลนลานอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นก็อดที่จะยื่นมือไปวางไว้ระหว่างคิ้วของธิชาไม่ได้ แล้วกล่าวด้วยน้ำเสียงหนักแน่น “ฉันไม่รู้ว่าเธอไปเอาความคิดนี้มาจากไหน แต่ยังไงซะ……ธิชาเธอจำเอาไว้ว่า ฉันไม่อนุญาตให้เธอมีแฟน ถ้าเธอไม่เชื่อฟัง ฉันก็จะใช้วิธีร้อยแปดพันอย่างทำให้เธอไม่ได้เจอคิมหันต์อีกต่อไป!”
ธิชาเบิกตาโพลงทันที สายตาของเธอเต็มไปด้วยความประหลาดใจและน้อยใจ
แต่ความน้อยใจแบบนี้กลับถูกบดบังด้วยความโกรธในไม่ช้า
เธอลุกขึ้นยืน ห่อร่างที่เปลือยเปล่าของเธอไว้ในผ้าห่มผืนบาง
ปากของเธอค่อยๆแสยะยิ้ม“ที่แท้พี่ชายของฉันก็เป็นคนไม่มีเหตุผลนี่เอง นอนกับฉันแค่คืนเดียว ก็คิดว่าจะสามารถครอบครองทุกอย่างของฉันได้งั้นเหรอ?แต่ฉัน……ไม่ได้เป็นของพี่แค่คนเดียว ฉันรู้ดีว่าพี่มีวิธีทำให้ฉันไม่ได้เจอกับคิมหันต์ แต่บนโลกใบนี้ผู้ชายที่โดดเด่นหล่อเหลาอย่างคิมหันต์มีเป็นพันๆคน ขอแค่ฉันชอบ ฉันก็พร้อมเปลี่ยนแฟนใหม่ได้ตลอดเวลา และฉันก็สามารถหาแฟนใหม่มานอนกับฉันได้——ธาวิน พี่คิดจริงๆเหรอว่า จะสามารถควบคุมฉันได้ตลอดชีวิตน่ะ?”
ความหยิ่งผยองของธิชากำเริบขึ้นอีกครั้ง
ธาวินรู้สึกโกรธเล็กน้อย แต่ก็ไม่อาจใส่อารมณ์กับเธอได้
ยิ่งไปกว่านั้นตอนนี้ถึงแม้ธิชาจะโตขึ้นมามาก แต่ก็ยังคงอยู่ในสภาวะป่วย ใครจะรู้ว่าสารพิษในร่างกายของเธอจะกำเริบขึ้นเมื่อไร
วันนี้เธออาจจะมีสภาพแบบนี้ พรุ่งนี้อาจจะเปลี่ยนกลับไปเป็นเด็กอีกครั้งก็ได้
ธาวินยังคงควบคุมตัวเอง สูดหายใจเข้าออกหลายขึ้น
เขายื่นแขนออกมา แล้วกอดธิชาผ่านผ้าห่มผืนบางๆ
“ธิชา ฉันไม่อาจครอบครองเธอได้เพียงการนอนกับเธอแค่ครั้งเดียว เธอยังคงมีอิสระ พี่ไม่ได้จะผูกมัดความรู้สึกของเธอไว้……แต่ว่า เธอไม่ควรประชดพี่ใช่ไหม คิมหันต์……พี่บอกแล้วว่าครอบครัวของคิมหันต์ซับซ้อน อินทัชพ่อแท้ๆของเขาเป็นบุคคลที่เหี้ยมโหดไม่รู้จักผิดชอบชั่วดี คิมหันต์ดูเหมือนจะเป็นเพียงนักเรียนมัธยมต้นธรรมดาๆ แต่เขาใช้ชีวิตอยู่กับอินทัชมานาน เพราะเป็นคนในครอบครัวเดียวกัน ต้องได้รับอิทธิพลจากสิ่งที่ได้เห็นและได้ยินอยู่เป็นประจำ ดังนั้นจึงเป็นการยากที่จะตัดสินว่าใบหน้าที่แท้จริงของเขาเป็นอย่างไร บนโลกใบนี้ มันซับซ้อนกว่าที่เธอคิดไว้มากนะ……ฉันไม่ได้ห้ามเธอ……ชอบผู้ชายคนอื่น แต่อย่างน้อย ก็ให้พี่ได้ยอมรับ เพราะถึงยังไงพี่ก็เป็นพี่ชายของเธอ เป็นคนที่รักเธอที่สุดในโลก ใช่ไหม?”
คราวนี้ธาวินกล่าวอย่างอ่อนโยน ท่าทางที่วางตัวต่ำลงมา
ธิชาเป็นคนที่ชอบให้ใช้ไม้อ่อน
ถ้าธาวินใช้ไม้แข็งกับเธอ อาจจะได้รับการต่อต้านจากเธอ ไม่แน่เธออาจจะโกรธจัด แล้วใส่อารมณ์เหมือนเมื่อก่อนก็เป็นได้
เขาวางตัวต่ำลงแล้วเจรจากับเธออย่างอ่อนโยน เห็นได้ชัดว่าธิชาดูอ่อนลงมาเล็กน้อย
เธอครุ่นคิดครู่หนึ่ง แล้วพูดราวกับชั่งใจ “แต่ฉันรู้สึกคิมหันต์เป็นผู้ชายที่ไม่เลวเลยนะคะ ฉันอยากเป็นเหมือนเด็กผู้หญิงคนอื่นๆมีแฟนล้อมรอบตลอดเวลา งั้นเอาอย่างงี้ไหมคะ……อีกสองวันฉันจะพาคิมหันต์กลับมา แนะนำให้พี่รู้จักดีไหมคะ ถ้าพี่ยอมรับว่าเขาเป็นผู้ชายที่ไม่เลว ฉันค่อยคบกับเขาต่อไป แบบนี้คงได้มั้งคะ”
ธาวินยังคงรู้สึกซับซ้อน
ถือว่าเป็นการยากที่จะคาดเดาได้ว่าตอนนี้สถานการณ์เป็นอย่างไร……
ยี่สิบนาทีก่อนหน้านี้ธิชายังเหมือนกับภูติน้อยที่อยู่ใต้ร่างของเขาร้องขอความเริงร่าอยู่เลย
ภายใต้ความมึนเมาและคำเยินยออ้อนวอนให้เขาหนักขึ้น และหนักขึ้นอีก
เธอก็เหมือนกับตัวติดกับเขา……ยากที่จะแยกออกจากกัน
ในช่วงเวลาแห่งความเพลิดเพลินสุดขีด ธาวินรู้สึกว่าความสัมพันธ์ของเขากับธิชากลับไปเป็นเหมือนเมื่อสองปีกว่า
ธิชาเป็นของเขา
เป็นของเขาแค่คนเดียวเท่านั้น
ถึงแม้เธอจะคลอดลูกให้ดนัยกฤตมาหนึ่งคน
แต่เด็กคนนั้นก็ไม่ได้เหลือร่องรอยอะไรบนตัวของเธอไว้เลย
เธอยังคงคับแน่นจนทำให้หายใจไม่ออกราวกับเด็กสาววัยแรกแย้ม
คับแน่นจนเขาแทบจะหายใจไม่ออก
แต่หลังจากผ่านช่วงเวลาอันเพลิดเพลิน
ธิชาแม้แต่เสื้อผ้าก็ไม่ได้สวย บนตัวของเธอยังคงมีคราบของเหลวของเขาอยู่ ทั้งเนื้อทั้งตัวเต็มไปด้วยกลิ่นกายของเขา
แต่เธอกลับพูดกับเขาอย่างจริงจังว่าชอบผู้ชายอีกคน อีกทั้งยืนกรานจะเป็นแฟนกับผู้ชายอย่างคิมหันต์ให้ได้
ธาวินไม่อยากทะเลาะเรื่องนี้กับเธอ
ยิ่งไม่อยากทำลายความรู้สึกระหว่างคิมหันต์กับเธอ
ถ้าหากธิชาไม่มีความสุข เขาก็ไม่มีความสุขเหมือนกัน
หลังจากลังเลอยู่ครู่หนึ่ง ธาวินก็กล่าวอย่างยอมแพ้ว่า “ก็ได้ เธอรีบหาเวลาพาคิมหันต์กลับบ้านแล้วกัน เพื่อความปลอดภัยของเธอ และเพื่อทำความเข้าใจกับตระกูลกิติสัททานนท์ให้มากขึ้น”
ธิชาฉีกยิ้มขึ้นมา เธอยิ้มจนคิ้วโก้งโค้ง แล้วควงแขนของเขา พลางจุ๊บปากของเขาอย่างน่ารัก
“พี่ชายที่แสนดี คิมหันต์เป็นคนที่ดีมากเลยค่ะ ฉันคิดว่าพี่จะต้องชอบเขาแน่……”
ความกระตือรือร้นของเธอ เป็นเหมือนกับภูติน้อยพราวเสน่ห์
แต่ธาวินกลับหัวเราะไม่ออก
เขาปั้นหน้า กว่าจะเค้นพูดออกมาได้หนึ่งประโยค “ช่วงนี้ฉันไม่อนุญาตให้เธอกับคิมหันต์อยู่ด้วยกัน ให้เป็นเหมือนเพื่อนต่างเพศ ฉันไม่ได้หัวโบราณขนาดนั้น แต่ว่า……จากนี้ไปห้ามไปนอนข้างนอก ยิ่งห้ามปิดโทรศัพท์ไม่รับสาว อีกทั้ง……ธิชา ห้ามเธอนอนกับเขา”
เมื่อธิชาได้ยินคำขอที่เต็มไปด้วยความหึงหวง ก็อดที่หัวเราะอย่างเย้ยหยันออกมาไม่ได้
เธอเอามือเท้าสะเอว แล้วหัวเราะอย่างยั่วโมโห“ทำไมฉันจะนอนกับคิมหันต์ไม่ได้?ฉันจำที่พี่พูดได้ว่า ผู้ชายกับผู้หญิงขึ้นเตียงกันมันไม่ได้มีอะไร นี่เป็นแค่ความต้องการอย่างหนึ่ง พี่กับไพลินเอากันมันก็เป็นเพราะความต้องการ แล้วทำไมฉันจะทำไม่ได้?!”
คำถามของธิชาทำให้ธาวินเบิกตากว้าง
เขามีความรู้สึก……เหมือนจะเอาหินมาทับใส่เท้าของตัวเอง
มันเป็นความรู้สึกที่ขมขื่น
แต่แล้วเขาก็เมินเฉยต่อการยั่วเย้าของธิชา
เขาหรี่ตาลง แล้วกล่าวด้วยน้ำเสียงไม่หนักไม่เบาว่า “คำพูดนี้ไม่ผิด แต่ฉันเป็นพี่ชายของเธอ เลี้ยงเธอจนโตขนาดนี้ เธอต้องเชื่อฟังฉัน ไม่อย่างงั้นฉันจะไม่ปล่อยเธอไว้แน่”
ธิชาเบะปาก ด้วยสายตาล้อเลียน ไม่เหมือนกับเด็กน่ารักที่เชื่อฟัง
ธาวินหายใจหนักหน่วงขึ้น เขาเอามือล้วงเข้าไปในผ้าห่ม และฝ่ามืออันอบอุ่นเล็กน้อยก็เกาะติดกับผิวที่อ่อนนุ่มของเธอ
มือของเขาแทงเข้าไปอย่างหนักหน่วง——
“ถ้าเธอต้องการ ก็เรียกหาฉันได้ตลอดเวลาเลยนะ ฉันจะมาสนองให้เธอเอง”