The King of Hell’s Genius Pampered Wife หัตถ์เทวะธิดาพญายม:ชายายอดรักทรราชไร้ใจ - ตอนที่ 573 มิอาจกลับคืน
- Home
- The King of Hell’s Genius Pampered Wife หัตถ์เทวะธิดาพญายม:ชายายอดรักทรราชไร้ใจ
- ตอนที่ 573 มิอาจกลับคืน
ตอนที่ 573 มิอาจกลับคืน
กระบี่ผนึกมังกรเทียมซึ่งถูกโยนขึ้นให้ลอยคว้างอยู่กลางอากาศพลันปักที่มลงมาในทันที ถึงลูกดอกอาคมของท่านอาวุโสกระเด็นสะท้อนร่วงไป
ฝ่ามือแกร่งที่เย็นยะเยียบได้รูปเอื้อมคว้าจกลําคอ ปิดกั้นการเข้าออกแห่งลมหายใจของมันในทันที
มันอยากเล่นเสียงหัวร่อ เมื่อมันคือยอดฝีมือขั้นปราณที่ห้า ย้ายเคลื่อนจิตวิญญาณ มันย่อมสามารถดูดซับกระแสพลังทางจิตวิญญาณจากทั่วทุกอณูแห่งชั้นบรรยากาศ แม่ไม่อาจหายใจ หรือแม้กระทั่งหัวใจหยุดเต้น ตราบเท่าที่มันคือยอดฝีมือขั้นย้ายเคลื่อนจิตวิญญาณ มันย่อมไม่ถึงแก่ความตาย !
ทว่า !!! มันกลับหัวเราะไม่ออก
เมื่อมันเริ่มค้นพบว่าทั่วร่างยามนี้คล้ายถูกพลังที่เย็นยะเยือกสายหนึ่งเข้าปิดล้อม คลื่นพลังใด ๆ ล้วนไม่อาจแสดงผล แม้นเพียงหมายขยับเขยื้อนร่างกายก็ยังมิอาจ!!
นี่มัน… เป็นไปได้อย่างไร ? เป็นเช่นนี้ได้อย่างไร ?
ไม่สมควรมีผู้ใดกระทําเช่นนี้ได้ มิใช่ ! ไม่มีทางที่ผู้ใดจะกระทําเช่นนี้ได้เลยต่างหาก ! กระทั่ง ผู้สามารถบรรลุถึงระดับสูงสุดของพลังปราณขั้นย้ายเคลื่อนจิตวิญญาณก็เป็นไปไม่ได้ที่จะกระทําเช่นนี้
มิใช่ ! พึงมี ! ตามตํานานที่เล่าขานสืบต่อกันมาในทวีปหมีหลัว ยังมีเคล็ดวิชาชุดหนึ่ง ซึ่งสามารถครอบง่าพลังของผู้อื่น ทั้งสามารถควบคุมกระทั่งถ่ายเทกระแสพลังของผู้อื่นดั่งใจปรารถนา
เคล็ดวิชา…มนตราอันธการ !
สองตาของมันเบ็งโพลง สายตาของมันจับจ้องดวงหน้าอันหล่อเหลาของหนุ่มน้อยเบื้องหน้าด้วยความเหลือเชื่อ
เป็นไปได้อย่างไร ? หนานกงยี่เพิ่งมีวัยแค่เพียงยี่สิบ ! เป็นไปได้อย่างไร !!!!
สิ่งนั้นคือประมวลความครั้งสุดท้ายในหัวของมันก่อนในหูจะก่องดังเสียง กร็อก ทั่วร่างอ่อนระทวยร่วงล้ม เพื่อเข้าสู่ห้วงแห่งนิทราอันเป็นนิรันดร์
อาวุโสเพิ่งแทบไม่เชื่อสายตา มันเคยคิดว่าตนสามารถกําราบชายหนุ่มเบื้องหน้าให้ยอมสิโรราบ
หากทว่า เพียงชั่วพริบตา ศิษย์น้องทั้งสองของมันกลับถูกหนานกงย-สังหารอย่างง่ายดาย
เป็นเช่นนี้ได้อย่างไร พลังวัตรของหนานกงยวอยู่ในระดับกลางของพลังปราณขั้นห้า ย้ายเคลื่อนจิตวิญญาณมิใช่หรือ ?
อาวุโสเพิ่งส่งเสียงคํารามด้วยอาการคลุ้มคลั่ง ขณะสะบัดโคมหลิวหลีเข้าจู่โจมหนานกงยวี่ อย่างมิให้ทันตั้งตัว
เสียงมังกรร้องคํารามก๊กก้องทั่วท้องนภา ก่อนกระบี่ผนึกมังกรเทียมจะตรงเข้าปะทะโคมหลิวหลี บังเกิดเสียงดังสนั่นกัมปนาท
โคมหลิวหลีพลันแตกแหลกละเอียดไม่เหลือชิ้นดี ภายใต้ฝุ่นควันที่ฟังตลบทั่วชั้นบรรยากาศ
กระบี่ผนึกมังกรเทียมคืนกลับเข้าสู่อุ้งมือของหนานกงยีในสภาพสมบูรณ์ไร้รอยขีดข่วน
ยามนี้ร่างกํายําของชายหนุ่มได้แปรเปลี่ยนมาปรากฏอยู่เบื้องหน้าสายตาของอาวุโสเพิ่ง
ระยะห่างเพียงเอื้อมมือคว้า ชีวิตของมันก็สามารถปลิดปลิวออกจากร่างได้ทุกขณะ
“ไม่ ! ข้าไม่ยอมรับ ! !”
อาวุโสเพิ่งแหกปากร้องตะโกนด้วยความเกรี้ยวกราด
“ข้าจะไม่มีวันปล่อยเจ้าให้คงอยู่เป็นภัยคุกคามคนตระกูลเฟิง แม้นในวันนี้ ข้าจะต้องสูญเสียพลังวัตรทั้งหมด ข้าก็จะลากคอเจ้ากลับคืนขุมนรกให้จงได้ ! !”
สิ้นถ้อยคําร้องลั่น จิตปราณขั้นย้ายเคลื่อนจิตวิญญาณที่อัดแน่นภายในจุดตันเถียนของมันพลันระเบิดรัศมีเจิดจ้า
“แย่แล้ว ! มันหมายระเบิดร่าง !”
เสียงชิงหลงร้องอุทานลั่น
“นายท่านหลบ !”
ร่างของอาวุโสเพิ่งสว่างไสวเจิดจ้าตา มันค่ารามเสียงหัวเราะในลําคอ
“หนานกงยว เจ้าไม่มีทางหยุดยั้งได้อย่างแน่นอน เมื่อใดที่ปราณย้ายเคลื่อนจิตวิญญาณเกิดการระเบิด ทั่วอาณาบริเวณหลายร้อยล์โดยรอบย่อมแหลกราญ ทั้งเจ้า ทั้งคนของเจ้า ล้วนได้หนทางต้านทาน
“ไปตายซะ !!!!!”
หากแต่ในแววตาที่จับจ้องชายชราเบื้องหน้าของชายหนุ่มกลับปรากฏเพียงอาการขบขัน
อาวุโสเพิ่งชักฝ่าเท้าขยับอย่างเชื่องช้า ทว่าคลับคล้ายกระทบเข้ากับบางสิ่ง
ยังมิทันหันกลับแลมอง ความเย็นยะเยือกสายหนึ่งพลันวาบขึ้นด้านหลังพร้อมอาการเจ็บปวดอย่างรุนแรง
มีผู้เจาะทะลวงจุดตันเถียน รวบกุมปราณจิตย้ายเคลื่อนจิตวิญญาณซึ่งพร้อมแตกระเบิดของเขากระนั้นหรือ ?”
ชั่วอึดใจ ทุกผู้คนล้วนต้องตื่นตะลึงงงงัน
เมื่อผู้ยืนตระหง่านเบื้องหน้าอาวุโสเพิ่งคือบุรุษหนุ่มหนานกงยว ขณะด้านหลังเขาก็คือหนานกงยวี่ผู้ยึดกุมจิตปราณย้ายเคลื่อนจิตวิญญาณของเขา
สองหนานกงยวี่ หนึ่งหน้าหนึ่งหลัง ยืนประกบอาวุโสเพิ่งผู้กําลังเร่งเร้าพลังระเบิดจิตปราณในร่าง ทว่ายามนี้กลับเสมือนถูกขุมพลังที่แข็งแกร่งครอบงําบีบคั้นมิอาจเคลื่อนไหว
***จบตอน มิอาจกลับคืน***
Next