เล่ห์รักประธานเจ้าเสน่ห์ / หนี้รักประธานเจ้าเล่ห์ - ตอนที่ 430 เธอโหดร้ายไปไหมนะ
ตอนที่ 430 เธอโหดร้ายไปไหมนะ
ตวัสตักเนื้อที่เต็มไปด้วยพริกขึ้นมาอย่างสงบนิ่ง มองเห็นสายตาคาดหวังของคาร่า ก็ยัดเข้าไปอย่างไม่คิดชีวิต เคี้ยวอย่างยากลำบากแล้วกลืนลงไป ใบหน้าหล่อขาวปรากฏสีแดงออกมา ลำคอก็แดงด้วยเหมือนกัน
“เป็นไงบ้าง อร่อยใช่ไหม?” คาร่าถามเขา
“……อร่อย” ตวัสไม่ได้พูดจากใจจริง แกล้งทำเป็นหยิบน้ำมาดื่มอึกใหญ่อย่างสงบนิ่ง อาหารที่เธอตัก แม้ว่าจะเป็นความเผ็ดที่เขาเกลียดที่สุด เขาก็ยังทานลงไป
คาร่ามุมปากกระตุกด้วยท่าทางที่ดูร้ายกาจ ตักอาหารที่เผ็ดๆให้ตวัสอีก “ในเมื่อชอบก็ทานเยอะหน่อยนะ เห็นว่าชอบทานขนาดนี้ ฉันก็ให้นาย……”
ตวัสมองคาร่าตักอาหารให้เขา ลักษณะภายนอกซีดเป็นสีเหลืองอ่อน ร่างกายอ่อนแรงลงไม่น้อย เพราะเหตุนี้แก้มและลำคอแดงขึ้นอย่างมาก
คาร่ามองตวัสกุมท้องเข้าห้องน้ำรอบที่ห้า มุมปากก็ยกขึ้นอย่างอดไม่ได้ นัยน์ตารู้สึกสงสาร
เธอโหดร้ายไปไหมนะ?
คาร่าเม้มกลีบปาก แล้วหายาแก้ปวดท้องที่เธอพกติดตัวในกระเป๋าถือ แล้วเดินไปเคาะหน้าประตูห้องน้ำ
“นายโอเคไหม?”
คาร่าแนบหูฟังที่บานประตู ได้ยินเพียงเสียงเปิดน้ำที่ดังลอดออกมา ผ่านไปครู่ใหญ่ประตูถึงจะเปิดออก เดินออกมาด้วยใบหน้าซีดเซียว
“โอเค” ตวัสยิ้มบางๆ พูดกับคาร่างอย่างสบายๆ พยายามทำสีหน้าว่าไม่เป็นอะไรออกมา
ขอบตาคาร่ารู้สึกร้อนผ่าว กำขวดยาแก้ปวดท้องในมือแน่น จากนั้นก็หันตัวเดินไปที่ตู้กดน้ำ รินน้ำหนึ่งแก้วแล้วส่งให้เขา
“อะ ทานยาเดี๋ยวจะได้ดีขึ้น” คาร่าเทยาแก้ปวดท้องไม่กี่เม็ดบนมือตวัสอย่างไม่ลังเล จากนั้นก็ยืนแก้วน้ำให้เขา
“อืม” ตวัสทานยาเข้าไปอย่างไม่ต้องสงสัย ดื่มน้ำแล้วกลืนลงไป สายตาก็เผลอไปจ้องขวดยาแก้ปวดท้องจึงถาม “คุณเป็นโรคกระเพาะหรอ?”
ยาแก้ปวดท้องนี่ดูเหมือนจะเป็นฉลากจากต่างประเทศ เขาเคยทานมาก่อน แต่หลังจากได้รักษาโรคกระเพาะก็ดีขึ้น จึงไม่ได้ทานอีก แต่ยังจำลักษณะฉลากยาแก้ปวดท้องนี้ได้
คาร่ากินเผ็ดได้มาตลอด ทำไมถึงเป็นโรคกระเพาะ?
ในใจตวัสรู้สึกเจ็บปวด ที่จริงแล้วไม่มีใครชัดเจนไปกว่าเขาอีก ว่าปีที่ผ่านมาคาร่าไม่ค่อยดีนัก
เพราะคาร่าได้สัญญากับคุณพ่อคุณแม่ไว้ว่า จะต้องแต่งงานตอนอายุยี่สิบสามปี ไม่อย่างนั้นจะต้องแต่งงานกับเขาหลังเรียนจบมหาวิทยาลัย
คาร่าเป็นคนนิสัยตรงไปตรงมา ก็บอกคุณพ่อคุณแมม่ทันทีว่าเธอไม่ได้มีความรู้สึกกับตวัสเกินไปกว่าเพื่อนกัน คุณพ่อคุณแม่อย่าคลุมถุงชน แต่คุณพ่อคุณแม่เขาชอบตวัสมาก ได้ตัดสินใจว่าจะคลุมถุงชนพวกเขา แต่ต่อมาตวัสก็หนีไปแล้ว
คาร่านึกว่าคุณพ่อคุณแม่จะยกเลิกคำสั่ง ใครจะไปรู้ว่าที่พวกเขาไม่พูดขึ้นมา เพราะรอตวัสกลับมาก่อน
ที่จิรงแล้ว ถ้าหากแต่งงานล่ะก็ ตวัสคือตัวเลือกที่ดีที่สุดของคาร่าอย่างไม่ต้องสงสัย แต่คาร่ารู้ตัวเองดีว่าเธอไม่ได้รักตวัส ตวัสก็ไม่ได้รักเธอ อยู่กันไปก็ไม่มีความสุข
ดังนั้นจึงมีสัญญานี้ขึ้นมา จุดมุ่งหมายของคาร่าก็คือจะได้เป็นเจ้าสาวของนรชัย แต่จุดมุ่งหมายนี้ไม่มีความคืบหน้าเลย และไม่สามารถเป็นจริงได้
จนถึงวันนี้ เธอถึงได้ยอมแพ้โดยสิ้นเชิง
เจ้าสาวของนรชัย จะเป็นเธอไปได้อย่างไร
เวลาที่เพิ่มขึ้น คาร่าก็ค่อยๆโตเป็นผู้ใหญ่ ก็ไม่ได้มีความสุขเพราะเห็นนรชัยมีความสุข หรือไม่มีความสุขเวลาเขาเป็นทุกเหมือนแต่ก่อน แต่เธอที่ชอบนรชัยนั้นไม่เปลี่ยนแปลง
แต่การคอยแอบรักอย่างไม่มีผลลัพธ์นั้นยิ่งนับวันยิ่งขมขื่นและไร้เรี่ยวแรงแล้วเท่านั้น
เวลาที่เรารักใครสักคนแต่เขาไม่สนใจก็เหมือนเสียเวลา สักวันหนึ่งเธอจะตัดใจ
“เปล่านะ แค่ติดตัวไว้เท่านั้น เผื่อไว้” คาร่าวางยาแก้ปวดท้องไว้บนโต๊ะ แล้วเตือนเขาอีกหน “ทานครั้งละสองเม็ด เช้ากับเย็น”
ตวัสพยักหน้า สายตาลึกซึ้ง เขาจำได้ว่านรชัยท้องไส้ไม่ดีตั้งแต่เด็ก
ทันใดนั้น ตวัสก็เหมือนคิดอะไรได้ หรี่ตาสองข้างแล้วพูดขึ้นอย่างไม่ใส่ใจ “ถ้าสะดวกก็ช่วยผมชงกาแฟแก้วหนึ่งได้ปะ? ใส่ครีมเทียมสองช้อน นมหนึ่งช้อน”
เขาพูดจบ คาร่าก็พูดตอบอย่างไม่รู้ตัว “นายไม่ได้กินกาแฟใส่นมแค่ช้อนเดียวหรอ? ใส่ครีมเทียมตั้งแต่ตอนไหน?!”
หลังจากพูดจบ คาร่าก็พบว่ามันแปลกๆ ตอนที่ตวัสยิ้มอย่างแฝงความหมาย จู่ๆตัวก็แข็งทื่อ
เห้ย ในเมื่อเธอ จำตวัส “ไม่ได้” แล้วจะคุ้นเคยกับรสชาติปากของตวัสได้อย่างไร หลุดปาก หลุดปากพูดไปจริงๆ!
“ฉันว่าแล้วทำไมเธอแปลกๆ จำน้าฉายได้แต่จำฉันไม่ได้ว่าคือใคร?!” ตวัสวางแก้วในมือลง นั่งลงไปหยิกแก้มคาร่า ออกแรงดึงทั้งสองข้าง
คาร่ากรอกตาทันที ยื่นมือไปตีที่อุ้งมือเขาแล้วนวดแก้มที่ถูกเขาหยิกจนเจ็บ “มีอะไรก็พูดดีๆนะ ลวนลามทำไม?!”
ทาวัตดึงมุมปาก “กับเธอต้องลวนลามเท่านั้น พูดดีๆมีประโยชน์หรอ?”
ผลลัพธ์ที่เขาพูดดีๆกับเธอคืออะไร? ถูกเธอหลอกน่ะสิ ถูกหลอกให้กินของเผ็ดขนาดนั้น แป๊ปเดียวก็ปวดท้องจนไม่มีแรง ผู้หญิงคนนี้ร้ายกาจจริงๆ!
“เหอะ แค่นี้ยังน้อยไป ใครใช้ให้นายไปโดยไม่บอกไม่กล่าว? บอกลาฉันก่อนนายจะท้องหรือไง?” คาร่าไม่ได้เสแสร้งแกล้งทำอีก มองเขาอย่างดุเดือด โทนเสียงน่าตกใจเหมือนแต่ก่อน
ตวัสรู้สึกช่วยไม่ได้ คำพูดของคาร่านั้นไม่ทำให้คนตกใจสิแปลก ผ่านมาหลายปีได้ยินอีกครั้ง เขาก็รู้สึกเหมือนแต่ก่อน
“โอเคๆๆ ผมยอมรับผิด แต่ว่าผลลัพธ์มันไม่เลว” ประโยคสุดท้าย ตวัสพูดเบาๆ คาร่าเลยฟังไม่ชัด
ตอนแรกที่เขาจากโลกของเธอไป มันคือความเห็นแก่ตัว เลยตัดสินใจไม่บอกลาเธอ ทิ้งเธอไปโดยที่เธอไม่ได้คาดการณ์ล่วงหน้า
เพราะเป็นแบบนี้ แม้ว่าเธอจะไม่ชอบเขา เกลียดเขา อย่างน้อยเขาก็ใช้วิธีนี้ทำให้เธอจำตนได้ ลืมไม่ลง
ดูเหมือนตอนนี้ ผลลัพธ์ไม่เลวจริงๆ
“นายว่าไงนะ?” คาร่าถามกลับ เห็นใบหน้าที่แอบยิ้มอย่างระมัดระวัง ทำให้เขาเข้าห้องน้ำหลายรอบและข่มเหงเขาอย่างที่คิดไว้ ควรจเทยาในจานข้าวเขาซะ จะได้ปวดท้องซักสามวันสามคืน!
“ไม่……ได้พูดอะไร” ตวัสยักไหล่ ทำหน้าแบบที่ฉันไม่ชอบ ใช้สายตาสงสัยมองลงมาใกล้ๆ ไม่ให้เธอสงสัยอีก
“โอเค” คาร่าเอนพิงที่โซฟาอย่างสบายๆ นั่งขัดสมาธิอย่างไร้กังวล ยากที่จะจินตนาการ “หยิบรีโมทมาให้ฉันหน่อย”
“ผ่านมาตั้งหลายปีภาพลักษณ์สักนิดก็ไม่มี แล้วต่อจากนี้ไปใครจะกล้าขอคณแต่งงานเนี่ย?” ตวัสส่ายศีรษะอย่างช่วยไม่ได้ นัยน์ตาแสดงความเอาอกเอาใจ ยื่นรีโมทให้เธออย่างยอมรับชะตากรรม