สามีเก่า...มาขอแต่งงานอีกแล้ว / พิศวาสรัก...สามีเก่า - บทที่ 815 เริ่มผ่าตัด
บทที่ 815 เริ่มผ่าตัด
หมอดันแว่น แล้วดูผลรายงานอีกครั้ง “คุณควรมีหมอเก่งๆ อยู่ข้างๆ ช่วยคุณดูแลสุขภาพ ไม่งั้นโอกาสการตั้งครรภ์ของคุณจะมีแค่ไม่กี่เปอร์เซ็นต์”
หร่วนซิงหว่านพยักหน้า “ใช่ค่ะ ช่วงนี้ฉันกินยาตลอด ฉัน……ต้องการเด็กคนนี้ ในเมื่อกว่าจะท้องได้ การคลอดก็คงไม่ใช่เรื่องยากอะไรใช่ไหมคะ? ต่อไปฉันจะระวังให้ดี”
หมอถอนหายใจไร้เสียง “ถ้าเป็นแบบนี้ ฉันก็ต้องสั่งยาบำรุงครรภ์ให้คุณ แต่ทางที่ดีคุณให้หมอคนนั้นตรวจให้คุณด้วยนะ สรุปสถานการณ์แล้วค่อยวางแผนอีกครั้ง นอกจากนี้……”
“นอกจากนี้อะไรครับ?”
คนพูดคือโจวฉือเซินที่ไม่เอ่ยปากมาตลอด น้ำเสียงทุ้มต่ำเย็นชา
หมอพูดว่า “ถึงแม้ระหว่างการตั้งครรภ์ไม่เกิดข้อผิดพลาดอะไร ราบรื่นไปจนถึงวันคลอด มันก็เลี่ยงยากที่อาจจะเกิดอันตรายในการตกเลือด ดังนั้นฉันเลยแนะนำทั้งคู่ ให้พิจารณาดีๆ ก่อนค่อยตัดสินใจ”
หร่วนซิงหว่านพูด “ฉันพิจารณาดีมากแล้วค่ะ ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น ฉันจะคลอดเด็กคนนี้ รบกวนคุณสั่งยาบำรุงครรภ์ให้ฉันเถอะค่ะ”
เห็นท่าทีเธอเด็ดเดี่ยวแบบนี้ หมอก็พูดอะไรไม่ได้อีก “งั้นก็ตามนี้ ตอนนี้อายุครรภ์คุณยังน้อย อีกสองอาทิตย์ค่อยมาดำเนินเอกสาร”
ขณะที่พูด หมอก็กล่าวเตือนอีกครั้ง “คุณจำไว้นะ ต้องทำอารมณ์ให้สงบอยู่ตลอด ห้ามโกรธ ห้ามฉุนเฉียว และห้ามทะเลาะกับใคร โดยเฉพาะสามเดือนแรก อาจจะไม่เกิดการสูญเสีย แต่สามเดือนหลังก็ผ่อนคลายไม่ได้เช่นกัน ให้ระมัดระวังตลอดเวลา ไม่สบายตรงไหนต้องรีบมาโรงพยาบาลทันที”
“สุดท้ายนี้ คำแนะนำของฉันก็คือ ถ้าต้องการลดความเสี่ยง ทางที่ดีเมื่อเด็กอายุเจ็ดแปดเดือน ก็สามารถผ่าตัดคลอดได้เลย แต่นี่ก็ไม่ใช่ไม่เสี่ยงนะ ต้องบอกว่ามันดีกว่าอดทนรอการคลอดแบบธรรมชาตินิดหน่อย”
ระหว่างทางออกมาจากโรงพยาบาล หร่วนซิงหว่านมองโจวฉือเซินอยู่ตลอด อยากเอ่ยปากพูดอะไรบางอย่างอยู่หลายครั้ง แต่สุดท้ายก็กลืนคำพูดกลับไป
โจวฉือเซินสบตาเธอ สีหน้าตึงเครียดก็ผ่อนคลายลง ดูออกถึงความเป็นห่วงและความกังวลของเธอ เขาพูดขึ้น “กลัวฉันไม่ให้เธอคลอดเด็กคนนี้เหรอ?”
หร่วนซิงหว่านพยักหน้าเบาๆ จับมือเขาแน่น
โจวฉือเซินดึงเธอเข้ามาในอ้อมกอด ด้วยน้ำเสียงหมดหนทางและตำหนิตัวเอง “คำพูดแบบนี้ ฉันไม่มีทางพูดกับเธอเป็นครั้งที่สอง เธอดูแลครรภ์ให้ดี เรื่องอื่นให้ฉันจัดการเอง”
ศีรษะหร่วนซิงหว่านซุกในอ้อมกอดเขา นานสักพักก่อนพูดขึ้น “ขอบคุณนะ”
ขอบคุณที่เขาเลือกยืนเคียงข้างเธอและสนับสนุนเธอในสถานการณ์แบบนี้
ที่จริงแล้วหร่วนซิงหว่านก็รู้ดี เธอทุ่มสุดตัว เดิมพันกับทุกอย่าง ถึงขั้นเอาชีวิตตัวเองไปเสี่ยงด้วย
แต่เธอไม่มีทางเลือกอื่นแล้วจริงๆ
เด็กคนนั้น กำลังรอรักษาเลือดที่คงค้างในสายสะดืออยู่
โจวฉือเซินก็รู้เรื่องพวกนี้เช่นกัน ดังนั้นเขาจึงไม่พูดอีก
ในเวลานี้ ใครบอกให้เธอทิ้งเด็กคนนี้ มันคือการเอามีดแทงหัวใจเธออย่างไม่ต้องสงสัยเลย
ผลลัพธ์แบบนี้ เธอรู้สึกแย่มามากพอแล้ว
หลังจากโจวฉือเซินไปส่งหร่วนซิงหว่านที่สตูดิโอ
เธอไม่ต้องไปนะ”
แล้วพูดกับเธอว่า “ทางด้านสตูดิโอใหม่ ฉันจะให้คนไปเฝ้า
หร่วนซิงหว่านพยักหน้า “โอเค”
โจวฉือเซินพูดต่อ “เฉินเป่ยปกป้องเคียงข้างเธออยู่ตลอด เธอน่าจะรู้”
“รู้”
“ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป ถ้าฉันไม่อยู่
ให้เขารับผิดชอบส่งเธอกลับบ้าน
ไม่ว่าจะนั่งรถหรือเดิน เขาห้ามอยู่ห่างเธอไกลเกินไป”
หร่วนซิงหว่านพูด “โอเค”
โจวฉือเซินโน้มตัวลงมาจูบหว่างคิ้วเธอ “ฉันรู้เธอไม่ชอบให้ใครเดินตาม แต่อดทนแค่ไม่กี่เดือนนะ หืม?”
หร่วนซิงหว่านยกยิ้มให้เขา “ฉันทำได้ คุณไม่ต้องห่วง”
เธอรู้ดี โจวฉือเซินให้เฉินเป่ยคอยปกป้องเธอไม่ไปไหนในครั้งนี้ คงทำเพื่อป้องกันไม่ให้โจวจู้นเหนียนทำอะไรเธอ
พวกเขาต้องการให้เด็กคนนี้คลอดออกมาอย่างปลอดภัยเหมือนกัน
ผิดพลาดแม้แต่นิดก็ไม่ได้
ไม่นานนัก เจียงหยวนก็พาเด็กน้อยกลับมา
สองคือมีเด็กน้อยอยู่เคียงข้าง หร่วนซิงหว่านจะอารมณ์ดีและผ่อนคลายขึ้นหน่อย
หนึ่งคือเขาจะได้ช่วยหร่วนซิงหว่านดูแลร่างกายได้สะดวก
ระหว่างตั้งครรภ์
เธอยังหาเวลาว่างเข้าร่วมงานแต่งเพ้ยซานซานกับ Daniel ด้วย
หร่วนซิงหว่านระมัดระวังอยู่ตลอดเวลา ดื่มยาบำรุงครรภ์ที่เจียงหยวนสั่งให้เป็นอย่างดีทุกวัน
หลังจากทั้งสองยืดเยื้อกันมาห้าเดือน ในที่สุดก็จดทะเบียนสมรสกัน และจัดงานแต่งงาน
หร่วนซิงหว่านนั่งใต้เวที
ในใจเต็มไปด้วยความพึงพอใจ ในที่สุดเพ้ยซานซานก็หาความสุขของหล่อนเจอ
เธอลูบท้องขนาดใหญ่ของเธอ ยิ้มนิดๆ มองเจ้าบ่าวเจ้าสาวบนเวที
ในที่สุด
William ก็รู้ว่าหร่วนเฉินคือลูกชายแท้ๆ ของเขา แต่หร่วนเฉินมีท่าทีเด็ดเดี่ยว William ก็รู้ตัวดีว่ายังติดค้างเขาอยู่มาก
ก็ไม่ได้รบกวนเขา และเลือกที่จะเฝ้าปกป้องเขาเงียบๆ
เจ็ดเดือนผ่านไปภายในพริบตา ไม่นานก็ถึงเวลาผ่าตัดคลอดของหร่วนซิงหว่าน
คืนก่อนวันผ่าตัด เด็กน้อยถูกเจียงหยวนเอาตัวไป
หร่วนซิงหว่านก็นอนไม่หลับตลอดคืน
โจวฉือเซินกอดเธอไว้ แล้วเอ่ยปลอบเสียงทุ้ม “ไม่ต้องห่วง การผ่าตัดจะต้องสำเร็จ”
เดิมทีทางโรงพยาบาลบอกว่า ตอนหร่วนซิงหว่านทำการผ่าตัด โจวฉือเซินสามารถเข้าไปเป็นเพื่อนได้ แต่ถูกเธอปฏิเสธ
ในตอนแรกเขาไม่เห็นด้วยที่เธอจะคลอดเด็กคนนี้ เพราะกลัวสุขภาพเธอจะมีปัญหา
ฉากผ่าตัดนองเลือดแบบนั้น ความเจ็บปวดมากมายมันก็ไม่สามารถเลี่ยงได้
เธอไม่อยากให้เขาเห็นฉากนั้น
สิ่งที่โจวฉือเซินแบกรับมีมากเกินไป ไม่จำเป็นต้องโทษตัวเองเพราะเรื่องนี้อีก
ยิ่งไปกว่านั้น เธอสมัครใจอยากคลอดลูกเอง
ก่อนเข้าห้องผ่าตัด หร่วนซิงหว่านจับมือโจวฉือเซินไว้ แล้วเอ่ยปากอย่างจริงจังมาก “ถ้า ฉันบอกว่าถ้านะ……ถ้าฉันไม่ฟื้น คุณหาคนใหม่ได้เลย ฉันไม่ต้องการอะไรอีก แค่ดีกับลูกสองคนก็พอ”
ได้ยินดังนั้น โจวฉือเซินก็หัวเราะไร้เสียง “งั้นฉันจะหาคนที่ทารุณพวกเขาทุกวัน”
ได้ยินคำนี้ หร่วนซิงหว่านก็เบิกตากว้างอย่างเหลือเชื่อ “คุณทำแบบนี้ได้ยังไง……”
โจวฉือเซินบีบจมูกเธอ “เธอฟังเอง ว่าเธอพูดอะไร อย่าไปคิดเรื่องเพ้อเจ้อ แค่หลับตานอนดีๆ ตื่นมาก็จบแล้ว”
หร่วนซิงหว่านยื่นมือออกไป มองเขา ด้วยน้ำตาคลอเบ้า
ต้องเข้าห้องผ่าตัดจริงๆ แล้ว บอกว่าไม่กลัวก็เป็นการโกหก
ในใจเต็มไปด้วยความพึงพอใจ ในที่สุดเพ้ยซานซานก็หาความสุขของหล่อนเจอ
ในที่สุด
มันทำให้เธอคิดนู่นคิดนี่ทั้งคืน คิดถึงวิธีการมากมายที่อาจจะทำให้การผ่าตัดล้มเหลว
โจวฉือเซินโน้มตัวกอดเธอเบาๆ ในอ้อมแขน แล้วพูดเสียงทุ้ม “ไม่ต้องกลัว ถ้าเธอไม่ฟื้น ฉันจะไปอยู่กับเธอ”
คำพูดนี้ หร่วนซิงหว่านก็เคยพูดตอนเขาอยู่ในอาการโคม่าหมดสติ
ถึงจะรู้ว่าเป็นคำพูดปลอบโยน แต่หร่วนซิงหว่านก็ยังรู้สึกสบายใจมาก พูดเสียงแผ่วเบา “แล้วลูกสองคนล่ะ”
“พวกเราไม่อยู่แล้ว ยังจะสนพวกเขาทำไม ก็ส่งไปสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าสิ”
หร่วนซิงหว่าน: “……”
อารมณ์ที่กลั่นตัวมาได้ครึ่งหนึ่ง มันก็สลายหายไปทันที
หร่วนซิงหว่านผลักเขาออก “พอ ไม่พูดไร้สาระกับคุณแล้ว ฉันจะเข้าห้องผ่าตัด”
โจวฉือเซินกระตุกมุมปาก พยักหน้าให้กับเธอ ยืนอยู่ที่เดิม มองเธอถูกพยาบาลเข็นเข้าไปอยู่ตลอด
หลังจากนั้น เด็กน้อยก็เข็นมา
เขานอนบนเตียงผู้ป่วย มองรอบๆ อย่างสงสัย เห็นได้ชัดว่าไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น