ผู้รักษาสุดแกร่ง - บทที่ 656 หุ้นLV
ตามที่ซูฮวนรู้ เธอคิดว่ากระเป๋าสะพายของผู้หญิงส่วนมากราคาจะอยู่ที่ประมาณ 200-300 หยวน ถ้าคุณภาพดีหน่อยก็ 400-500 หยวน พวกกระเป๋าราคาใบละหมื่นนั้นไม่อยู่ในความคิดของเธอเลย
หวังอ้ายหมินยิ้มเยาะทันที “กระเป๋าใบละหมื่นกว่าเหรอ ? กระเป๋ามันกินแล้วอิ่มได้หรือไง เงินเป็นหมื่นซื้อสเต็กได้ตั้งกี่ชิ้น ? ”
หวังตงเสวี่ยยิ้มออกมาอย่างจนปัญญา เพราะพูดเรื่องแบบนี้กับคนแก่พวกเขามักจะรับไม่ค่อยได้กัน
“แม่คะ อย่าถามเลย ทุกคนก็เป็นผู้หญิงวัยรุ่นกันทั้งนั้น มีเงินเขาก็แค่ซื้อเท่านั้นเอง ”
ฉินจุนยิ้ม “คุณน้าก็อยากได้เหมือนกันเหรอครับ ? ”
ซูฮวนส่ายหน้าอย่างรวดเร็ว “ฉันไม่อยากได้หรอก กระเป๋าใบนี้สวยมากก็จริง แต่มันแพงเกินไป เงินเป็นหมื่นซื้อกระเป๋าได้ตั้งกี่ใบ ? ”
ฉินจุนตอบ “คุณน้าไม่ต้องห่วงหรอกครับ ผมมีหุ้นอยู่ในบริษัทนี้และสามารถซื้อในราคาส่งได้ ”
ซูฮวนตกตะลึง “ราคาส่ง ? จะถูกลงสักเท่าไหร่หละ ? ”
ฉินจุนคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วตอบ “ประมาณ 500-600 ครับ ”
ซูฮวนเริ่มสนใจขึ้นมาทันที “ถ้า 500-600 ก็พอได้อยู่ กระเป๋าใบนี้ดูดีทีเดียวนะ ”
ฉินจุนรู้ว่าซูฮวนชอบกระเป๋าใบนี้มาก ไม่อย่างนั้นเขาคงไม่ถามคำถามมากมายขนาดนี้
“คุณน้ารอเดี๋ยวนะครับ เดี๋ยวผมให้คนเอามาส่งมาให้ ”
หวังตงเสวี่ยทำปากเหมือนว่าเธออยากจะพูดอะไรสักอย่าง แต่ก็ไม่ได้พูดออกมา
ฉินจุนจะมีหุ้นในบริษัทหลุยส์ วิตตองได้อย่างไร ดูก็รู้ว่าโกหกชัด ๆ เขาเพียงแค่อยากให้ซูฮวนรู้สึกสบายใจและซื้อกระเป๋าให้เธอก็เท่านั้น
หวังตงเสวี่ยถอนหายใจ เธอรู้สึกว่าตนเองเป็นหนี้บุญคุณฉินจุนมากขึ้นเรื่อย ๆ
แต่ทว่าความจริงกลับไม่เป็นไปตามที่หวังตงเสวี่ยคิดไว้ ฉินจุนถือหุ้นในบริษัทหลุยส์ วิตตองอยู่จริง ๆ
ตอนนั้นเอเลียประธานของบริษัทหลุยส์ วิตตอง ล้มป่วยอาการหนักจนลุกขึ้นจากเตียงไม่ได้ ไม่ว่าจะควานหาหมอชื่อดังจากที่ไหนมาก็รักษาไม่ได้
หลังจากนั้นเย่ซวนหยวนกับฉินจุนก็มา เย่ซวนหยวนช่วยชุบชีวิตและรักษาโรคของเอเลียจนหายดี
และเพื่อเป็นการขอบคุณ เอเลียจึงได้มอบหุ้น 25% ของบริษัทให้กับเย่ซวนหยวนและนำไปใช้โดยตรงภายใต้ชื่อฉินจุน
ดังนั้นฉินจุนจึงถือหุ้น 25% อยู่ในบริษัทของเอเลีย ซึ่งก็คือแบรนด์ หลุยส์ วิตตอง นั่นเอง
หรือเรียกได้ว่าเป็นผู้ถือหุ้นรายใหญ่ที่สุดรองจาก เอเลีย ประธานบริษัทคนปัจจุบัน
แต่ถึงอย่างไรฉินจุนก็ไม่เคยใช้สิทธิของผู้ถือหุ้นและไม่เคยติดต่อบริษัทนั้นเลย เขารับเพียงแค่เงินปันผลจำนวนมากซึ่งจะโอนเข้าในบัตรของฉินจุนโดยอัตโนมัติทุก ๆ ปี
ก็แค่จำนวนเงินในบัตรของฉินจุนเพิ่มขึ้นนิดหน่อยเท่านั้นเอง
แต่วันนี้เมื่อฉินจุนเห็นว่าซูฮวนอยากได้กระเป๋าใบนี้ ฉินจุนก็เลยจำได้ว่าเขาถือหุ้นอยู่
เขาหยิบโทรศัพท์ออกมา เสิชหาเว็บไซต์ออฟฟิเชียลและยื่นให้ซูฮวนดู
“คุณน้าลองเลือกดูครับว่าชอบอันไหน เดี๋ยวผมโทรให้คนเอามาส่งให้ ได้ราคาส่งทั้งหมด ไม่ต้องห่วง ”
เมื่อได้ยินฉินจุนพูดแบบนั้น ซูฮวนก็ไม่รีรอและเธอก็ไม่จำเป็นต้องดูราคาด้านล่าง เลือกแค่ใบที่ชอบได้เลย
หลังจากดูไปหนึ่งรอบ ซูฮวนก็ขมวดคิ้วอย่างไม่พอใจเล็กน้อย
“ลูกดูใบนี้สิ คุณภาพและสไตล์ดูดีมาก แต่ใช้งานไม่ได้จริง ถ้าเกิดออกไปซื้อผักก็ใส่ได้แค่ผักกาดหัวเดียวเอง ”
หวังตงเสวี่ยขมวดคิ้วอย่างเซ็ง ๆ “แม่คะ กระเป๋าใบนี้ไม่ได้ให้เอาไว้ใช้ไปซื้อผักนะคะ ให้เอาไว้สะพายเวลาออกไปทำธุระข้างนอกต่างหาก ”
ซูฮวนกลอกตา “แล้วมันต่างกันตรงไหน ? ปกติแม่ออกไปข้างนอกก็คือไปซื้อผัก ถ้าสะพายไปซื้อผักไม่ได้ แล้วแม่จะเอามาทำไม ! ”
ฉินจุนยิ้ม “เอาแบบนี้ไหมครับคุณป้า ผมจะให้พวกเขาปรับแต่งกระเป๋าให้ แล้วก็ออกแบบกระเป๋าที่ทั้งสวยและทั้งใช้ไปซื้อผักได้ด้วย ดีไหมครับ ? ”
ดวงตาของซูฮวนเป็นประกายทันที “ถ้าอย่างนั้นก็ดีเลยสิ แต่มันจะไม่ลำบากเกินไปใช่ไหม ? ”
“ฮ่าฮ่าไม่ลำบากหรอกครับ บางทีแบบที่พวกเขาออกแบบมามันอาจดังระเบิดจนต้องมาขอบคุณคุณน้าเลยก็ได้ ”
หลังจากพูดจบ ฉินจุนก็หยิบโทรศัพท์มือถือแล้วเดินไปที่หน้าต่างเพื่อโทรศัพท์
หวังตงเสวี่ยส่ายหัวอย่างจนปัญญา ฉินจุนกำลังโกหกอยู่ชัด ๆ แผนกออกแบบของบริษัทหลุยส์ วิตตองจะมาทำงานภายใต้คำสั่งของเขาได้อย่างไร ?
อย่าว่าแต่สั่งเลย จะติดต่อก็ยังไม่สามารถติดต่อได้ !
ฉินจุนน่าจะกำลังติดต่อใครสักคนให้ทำของก้อปแบบเกรดเอมาให้
ทุกวันนี้กระเป๋าหลาย ๆ ใบก็ผลิตเลียนแบบหลุยส์ วิตตองเยอะมาก ซึ่งมันดูเหมือนหลุยส์ วิตตองมาก แต่จริง ๆ แล้วเป็นแบรนด์ตลาดล่างทั้งหมด
แน่นอนว่าหวังตงเสวี่ยไม่ได้สนใจเรื่องพวกนี้สักเท่าไหร่ ของแค่แม่ของเขาชอบมันก็พอแล้ว
ในขณะเดียวกัน ฉินจุนก็กำลังติดต่อกับประธานของหลุยส์ วิตตอง
เขาไม่มีช่องทางการติดต่อของคนอื่น หาได้เพียงหมายเลขโทรศัพท์ของเอเลียเท่านั้น
“ฮัลโหล ? ”
หลังจากรับสายแล้ว เมื่อเอเลียเห็นว่าเป็นการโทรทางไกลระหว่างประเทศของจีนก็รู้สึกงงเล็กน้อย
“ฉันเอง ฉินจุน ”
แม้ว่าเอเลียจะไม่ค่อยถนัดกับภาษาจีนมากนัก แต่คำว่าฉินจุนสองพยางค์นี้เขาจำได้ชัดเจนมาก
เมื่อได้ยินชื่อของฉินจุน สีหน้าของเอเลียก็เริ่มตื่นเต้นขึ้นมา
“ล่าม ! รีบหาล่ามมาเดี๋ยวนี้ ! “เอเลียพูดภาษาแม่ของเขาและเรียกล่ามมาอย่างรวดเร็ว
“สวัสดีครับคุณฉิน ฉันเป็นล่ามของท่านประธานเอเลีย เชิญคุณพูดได้เลย ”
เมื่อเขาได้ยินนักแปลภาษาจีนพูด ฉินจุนก็เอ่ยตอบ
“บอกแผนกออกแบบว่าฉันต้องออกแบบกระเป๋าที่สะดวกต่อการไปจ่ายตลาด ต้องสวยและใหญ่มากพอ ออกแบบให้เร็วที่สุด แล้วส่งมาที่เมืองตงไห่ มณฑลฮั่นตง…… ”
หลังจากที่ฉินจุนให้ที่อยู่ไป ทั้งสองฝ่ายก็วางสายโทรศัพท์
หลังจากวางสาย ล่ามก็ทำการายงานให้เอเลียฟังอีกครั้ง และเอเลียก็ให้คำสั่งลงไปทันที
“บอกให้แผนกออกแบบหยุดงานทุกอย่างไว้ก่อน แล้วไปที่ห้องประชุมเดี๋ยวนี้ ! ”
แผนกออกแบบของหลุยส์ วิตตองมีแต่ดีไซน์เนอร์ชั้นนำของโลกทั้งนั้น และในทุกปีที่นี่ออกแบบสินค้ายอดนิยมมากมาย
ชายวัยกลางคนหลายสิบคนเดินเข้ามาถึงในห้องประชุมและเหล่าผู้บริหารระดับสูงของบริษัทต่างก็มารวมกันที่นี่ โดยที่ไม่รู้ว่ามีวาระสำคัญอะไร
เอเลียกล่าวว่า “ขณะนี้เราได้รับการรีเควสมา ว่าจะต้องออกแบบกระเป๋าถือที่สวยและสะดวกสำหรับการไปจ่ายตลาดโดยเร็วที่สุด ใครมีประสบการณ์หรือแนวคิดในด้านนี้บ้าง ”
หลังจากที่เอเลียพูดจบ ทุก ๆ คนในแผนกออกแบบก็มองหน้ากันอย่างงงวย
“กระเป๋าไปจ่ายตลาด ? ท่านประธาน คุณล้อเล่นเหรอ ? กระเป๋าไปจ่ายตลาดแบบไหน ? ”
เอลียตอบว่า “ฉันไม่ได้ล้อเล่นนะ ดูนี่ก่อนสิ ”
หลังจากนั้น เขาก็เปิดเครื่องฉายภาพคอมพิวเตอร์ขึ้นมา และเอเลียก็ค้นหาภาพคุณป้าชาวจีนกำลังจ่ายตลาด
เมื่อเห็นถุงผ้าและถุงช้อปปิ้งที่คุณป้าเหล่านั้นถืออยู่ ทุกคนก็รู้สึกงงเข้าไปใหญ่
พวกเขาขมวดคิ้วและพูดว่า “ท่านประธาน ผมรู้สึกเหมือนเรากำลังถูกสบประมาท ! ”
“เราออกแบบแต่ผลิตภัณฑ์ระดับไฮเอนด์ทั้งนั้น กระเป๋าที่มีรสนิยมดีที่สุดในโลก ไม่ใช่สินค้าราคาถูกที่มีอยู่ทั่วไปตามท้องตลาด ! ”
คนอื่น ๆ ก็พากันเห็นด้วย “ใช่ครับ ท่านประธาน เราจะออกแบบเฉพาะผลิตภัณฑ์ระดับไฮเอนด์เท่านั้น ผลิตภัณฑ์แบบนั้นไม่คู่ควรกับการออกแบบของบริษัทเราแม้แต่น้อย ! ”
“ใช่ พวกเราขอค้านครับท่านประธาน ! พวกเราไม่อยากจะออกแบบขยะ ! ”
“ขอคัดค้าน ! ”
“…… ”
เมื่อได้ยินคนในแผนกออกแบบคัดค้าน และรู้สึกเหมือนว่ามันเป็นการเสนอจากบริษัทอื่น
เอเลียยิ้มจางๆ “คำขอนี้ไม่ใช่บริษัทหุ้นส่วนของเราเสนอมา แต่เป็นคำขอจากผู้ถือหุ้นลำดับที่สองของบริษัทเรา คุณฉินหรือฉินจุน พวกคุณยังแน่ใจว่าจะยังประท้วงกันอยู่ไหม ? ”
ทันทีที่เอเลียพูด ทั้งห้องก็เงียบลงทันใด
คุณฉินผู้ถือหุ้นลำดับที่สอง ?
แน่นอนว่าพวกเขารู้จักผู้ถือหุ้นลำดับที่สองคนนี้ พวกเขาเคยได้ยินชื่อแต่ไม่เคยเห็นหน้ามาก่อน
มีข่าวลือว่าเขาเป็นผู้มีอิทธิพลในจีน และเป็นหมอชื่อดังฝีมือดีที่สามารถทำให้คนกลับมามีชีวิตอีกครั้งได้
คนที่ยิ่งใหญ่คนนี้คือคนที่พวกเขาอยากจะทำความรู้จักมาตลอด แต่น่าเสียดายที่ผู้ถือหุ้นลำดับที่สองรายนี้ลึกลับเกินไปและหาตัวจับยากกว่าประธานเอเลียเสียอีก
ในเมื่อไม่ใช่ข้อเสนอของบริษัทอื่น แต่เป็นคำขอของผู้ถือหุ้น ใครจะกล้าปฏิเสธ ?
“ผมคิดว่าการออกแบบของเราควรจะดูเรียบง่าย ออกแบบให้ผสมผสานกับสไตล์จีน ”
“ใช่ ผมก็คิดว่าคุณฉินมีรสนิยมดีมาก ดังนั้นการออกแบบนี้ต้องได้รับความนิยมแน่ ! ”
“ตอนนี้ฉันมีแบบอยู่บ้างแล้ว ขอเวลาสักสองสามชั่วโมง ผมจะออกแบบให้อย่างเพอร์เฟค ! ”
Kenkatha
657ไปไหนครับ
stam14o931
ชอบมากครับ
stam14o931
มีกี่ตอนครับ