ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน Amazing Son in Law - บทที่ 3660

เย่เฉินพยักหน้าและพูดอย่างจริงจัง: แน่นอน ฉันเชื่อในความแข็งแกร่งของคุณในการออกแบบมาโดยตลอด แต่เป็นเวลานานเช่นนี้ คุณไม่ได้รับการเอาใจใส่อย่างจริงจังในตระกูล เซียว และพรสวรรค์ของคุณ ถูกฝังไว้ตั้งแต่คุณทำงาน หากคุณต้องการพัฒนาเพิ่มเติมในด้านนี้ วิลล่าของ จ้าน เฟยเอ๋อ นี้เป็นโอกาสที่ดีสำหรับคุณในการแสดงความแข็งแกร่งของคุณ สามีเชื่อมั่นในความแข็งแกร่งของคุณ ทำเลย”
เซียว ซูหรัน ยกมือขึ้นอย่างตื่นเต้น ชูกำปั้นแล้วพูดอย่างหนักแน่น: “สามีไม่ต้องกังวลฉันจะทำอย่างเต็มที่”
…
ในเวลานี้ เซียวฉางควน ได้ทำตามคำแนะนำของ หม่าหลัน แล้วขับรถไปที่ประตูวิลล่าที่อยู่ถัดไป .
หลังจากที่รถหยุดนิ่ง หม่าหลานก็ชี้ไปที่หลังคาและแทบรอไม่ไหวที่จะพูดว่า เสี่ยวชางคุน เปิดซันรูฟ ฉันจะยืนนอกซันรูฟ แล้วโทรหาพวกเขา
เซียวชางคุนพูดอย่างไม่เป็นทางการว่า รถคันนี้ไม่มี ซันรูฟ
หม่าหลานเบิกตากว้าง อะไรนะ มีรถมากกว่าสิบล้านคันที่ไม่มีซันรูฟ นี่มันโทรมเกินไปหรือเปล่า BMW 530 ของคุณไม่มีซันรูฟแบบพาโนรามาด้วยเหรอ
เซียวชางคุนชี้ไปที่ดวงดาว ท้องฟ้าในรถ หลังคารถอธิบายว่า “ฉันเลือกหลังคาท้องฟ้าเต็มไปด้วยดวงดาวที่แพงกว่า ฉันเลือกหลังคาท้องฟ้าเต็มไปด้วยดวงดาว ด้านบนเปิดไม่ได้ ดังนั้นจึงไม่มีซันรูฟ หลังคาท้องฟ้าเต็มไปด้วยดวงดาวและซันรูฟทำได้เพียง เลือกหนึ่งจากสอง
หม่าหลานพูดอย่างโกรธเคือง ลืมมันไปเถอะ ฉันจะเปิดหน้าต่าง ขณะที่เธอพูด เธอลดหน้าต่างข้างคนขับและตะโกนไปทางห้องนอนของนางเซียว: เชี่ยน หงหยาน เฉียน หงหยาน คุณอยู่บ้านไหม เฉียน หงหยาน หรือไม่”
เซียวชางคุนตะลึงงันและโพล่งออกมา: ” เฉียน หงหยาน ไม่ได้ขโมยเงินแม่ของฉันและวิ่งหนี คุณเรียกเธอเพื่ออะไร”
หม่าหลานกล่าว อย่างร้อนรน เธอรู้ไหม ผายลมอะไร ฉันชื่อตีงูยาวเจ็ดนิ้ว ถ้าคุณมีเกลือ แน่นอนว่าต้องโรยมันลงบนบาดแผลของพวกมัน
หลังจากพูด เธอยังคงตะโกนต่อไปว่า: เซียว หงหยาน อยู่บ้านไหม ”
ในเวลานี้ นายหญิงใหญ่เซียว เพิ่งเสร็จสิ้นการเสิร์ฟ เซียวฉางเชียน และ เซียวไห่หลง ทานอาหารเสร็จ
เนื่องจากรายได้ของ เซียวเวยเว่ย เพิ่มขึ้นเมื่อเร็ว ๆ นี้ ชีวิตของครอบครัวสี่คนจึงดีขึ้นในที่สุด จากสถานการณ์ที่ไม่ได้รับการแก้ไขก่อนหน้านี้ก็ค่อยๆ พัฒนาไปสู่ระดับที่ร่ำรวยอย่างแท้จริง นอกจากนี้ เซียวฉางเชียน และ เซียวไห่หลงye ก็มีโอกาสได้ เข้ารับการรักษาอย่างเป็นทางการ ดังนั้น ความเร็วในการฟื้นตัวก็ไม่เลว และตอนนี้ เขาสามารถเดินช้าๆ โดยใช้ไม้ค้ำยันได้
อย่างไรก็ตาม การฟื้นตัวของนิ้วค่อนข้างช้า และพวกเขาทั้งสองก็ยังไม่สามารถดูแลตัวเองได้อย่างเต็มที่ ดังนั้นพวกเขาจึงต้องพึ่งพาการให้อาหารของคุณยายที่บ้านหนึ่งช้อนเต็ม
เสี่ยวไห่หลงเพิ่งกินและเรอเมื่อได้ยินคนเรียกชื่อแม่ของเขาว่าเฉียนหงหยาน
ดังนั้น เขาจึงถามโดยไม่รู้ตัว: พ่อกับยาย คุณเคยได้ยินไหม ดูเหมือนว่ามีคนเรียกชื่อแม่ฉัน
เซียวฉางอันพูดอย่างโกรธเคือง อย่าพูดถึงแม่ของคุณกับฉัน ฉันโกรธเมื่อคิดถึงเธอ “ในขณะที่
พูด เสียงตะโกนของหม่าหลานดังมาจากข้างนอกอีกครั้ง เมื่อนายหญิงใหญ่เซียว ได้ยิน เธอโพล่งออกมา: “เสียงนี้…เสียงเหมือนหม่าหลาน”
”หม่าหลาน” เซียวฉางกล่าว เมื่อได้ยินเช่นนี้ เขาก็กัดฟันอย่างโกรธเกรี้ยว และสาปแช่ง: “ให้ตายสิ หม่าหลานเป็นบ้าอะไร ฉันยังไม่ได้ปักหมวกสีเขียวบนระเบียงกับเธอเลย เธอกล้าแกล้งเธอด้วยซ้ำ ฉัน ไม่ได้เรียกเธอเลือด”